Η σιδερένια φτέρνα και η καραμέλα του πατριωτισμού εν έτει 1823

 Η σιδερένια φτέρνα και η καραμέλα του πατριωτισμού εν έτει 1823

Η καραμέλα του πατριωτισμού μπροστά στον κίνδυνο λαϊκής εξέγερσης ενάντια στους κυβερνώντες, είχε ανακαλυφθεί και επιστρατευθεί πριν ακόμα την ίδρυση του ελληνικού κράτους.  Το Δεκέμβριο του 1822 η θητεία της Κεντρικής Διοίκησης (Κυβέρνησης) και της Βουλής έληγε (έτσι όριζε ο νόμος της Συνέλευσης της Επιδαύρου) και θα έπρεπε να συγκληθεί νέα Συνέλευση που θα εξέλεγε τη νέα Κυβέρνηση. Η σκληρή αντιπαλότητα μεταξύ κυβερνητικών (Μαυροκορδάτος, Κωλέττης, Νέγρης, κοτζαμπάσηδες, προεστοί Ύδρας (κυρίως), Σπετσών κ.ά.) και αντικυβερνητικών ( Κολοκοτρώνης κυρίως  και  Πελοποννησιακή Γερουσία) οξύνεται στην προσπάθεια εκατέρωθεν να δημιουργήσουν τις πιο κατάλληλες προϋποθέσεις με τον προσεταιρισμό όσο το δυνατόν περισσότερων βουλευτών και οπαδών έτσι ώστε να έχουν την πλειοψηφία των βουλευτών και τον έλεγχο της Συνέλευσης.  Οι αντιθέσεις και ο τοπικός ανταγωνισμός προκαλούνταν με αιχμή την ενοικίαση και είσπραξη των φόρων και την στρατολογία οπαδών εκ μέρους των προκρίτων και των οπλαρχηγών κάθε τόπου. Η έγνοια του φτωχού λαού όμως ήταν πώς θα αποφύγει ή απαλλαγεί από τους δυσβάσταχτους φόρους αφού αδυνατούσε να καλλιεργεί τη γη επαρκώς που ήταν το κύριο έσοδο. Γι’ αυτό και οι περιοχές και στην Πελοπόννησο και στην Στερεά βρίσκονταν σε διαρκείς διαμάχες. Ακόμα όμως και στα ναυτικά νησιά που η διοίκηση τους είχε μια σταθερότητα, οι διαμάχες δεν έλλειψαν. Στα Ψαρά συνωμοτική εταιρεία  προσπάθησε να πάρουν την εξουσία από τους κυβερνώντες αλλά η συνωμοσία τους έγινε γνωστή έγκαιρα και ματαιώθηκε. Στην Ύδρα τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά : Στις αρχές Ιανουαρίου 1823 τα εναπομείναντα παλιά δημοκρατικά στοιχεία (εξέγερση υπό τον Αντώνη Οικονόμου που δολοφονήθηκε από τους ανθρώπους των Υδραίων προκρίτων 16 Δεκεμβρίου 1821)  προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τους άνεργους ναύτες που αποτελούσαν και το μεγαλύτερο μέρος του φτωχού λαού και συντηρούνταν μόνο από την ναυτολογία. Οι πρόκριτοι τρομοκρατημένοι από την προ των πυλών εξέγερση κάλεσαν εκτάκτως τους πλοιάρχους, τους εμπόρους και μερικούς τεχνίτες των πλοίων σε έκτακτη συνέλευση η οποία διόρισε των Μιαούλη πολιτάρχη δηλ. αστυνομικό διευθυντή εξουσιοδοτημένο με υπερεξουσίες. Η προκήρυξη που εκδόθηκε προς τον λαό της Ύδρας ανέφερε :

    «Πατριώται.

Ειδοποιούνται οί πολίται και κάτοικοι άπαντες της πόλεως καί νήσου ταύτης ότι προς κατάπαυσιν τών καθημερινών άτακτημάτων, συνελθόντες σήμερον είς κοινήν συνέλευσιν οι τε πρόκριτοι και καπεταναίοι πού ό λαός έκλεξεν, έψήφισαν καί έσύστησαν πολιτάρχην τόν εύγενέστατον κύριον καπιτάν Ανδρέα ν Βώκον — Μιαούλην — διά ν’ άποκαταστήση τήν εύταξίαν καί εύνομίαν είς τόν τόπον μέ πάσαν έξουσίαν καί πληρεξουσιότητα, δια νά τιμωρήση καί σωφρονίσει, μέ οποιονδήποτε τρόπον εγκρίνει, όποιον πολίτην ή ξένον ήθελεν άτακτήσει και παραβή άπό έκείνην τήν τάξιν καί νόμους τους οποίους μέ την φρόνησίν του θέλει συστήσει.

Ό φιλότιμος λαός τής ΄Υδρας μέ τήν άπόφασιν ταύτην έδωκε μίαν λαμπράν άπόδειξιν ότι φυλάττει ακόμη εκείνον τόν έντιμον καί ένάρετον χαρακτήρα, δια τού οποίου ηυδοκίμησεν ή μικρά αύτη νήσος. Δέν άμφιβάλλομεν λοιπόν ότι άποστρεφόμενος τά άτακτήματα, τά οποία άτιμούσαν και έμαύρωναν τά όνομα του, θέλει επιμείνει σταθερός είς τό νά θεώρηση όλους τούς είς τό έξής άτακτούντας ώς εχθρούς θανασίμους τής πατρίδος και θέλει συνεργήσει είς τήν τιμώρησίν των.

΄Υδρα 11 Ιανουαρίου 1823».

«Τήν προκήρυξιν αυτήν υπέγραψαν όλοι οί συνελθόντες «άρχοντες, καπιταναίοι, πραγματευτάδες και έργαστηριάρηδες», πράγμα πού αποδεικνύει ότι πρόκριτοι είχαν χάσει κατ’ έκείνας τάς ήμέρας την
δύναμιν τής επιβολής.»

Δ. Κόκκινος, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ, ΜΕΛΛΙΣΣΑ, Τρίτος τόμος, Μέρος Β’.